Όλη μου η ζωή, ένας ατέλειωτος πόλεμος, για την Στιγμή.
Εκείνη την μοναδική, που αφήνει το περιθώριο να είσαι ο εαυτός σου.
Χωρίς τον περιορισμό, των «πρέπει» και των «καθώς πρέπει».
Εκείνη τη στιγμή, που καθισμένος στην άκρη του γιαλού,
θαυμάζεις την ομορφιά από τα λόγια
και ομορφαίνεις από την αξία της Σιωπής.
Λίγες φορές βαραίνουν τα θέλω, στη ρίζα της ψυχής
και λίγες φορές στην κορυφή της καρδιάς,
παύει να στέκεται η λογική για το επόμενο βήμα.
Είναι τότε που στέκεται η Ανάσα στην άκρη των χειλιών,
και παγώνει ο Ουρανός, στο ξάστερο βλέμμα από τέσσερα μάτια.
Ακόμα αν και μέσα σου γνωρίζεις,
πως θα ματώσουν τα πόδια σου ακόμα και από τα λουλούδια,
δεν σταματάς να σεργιανάς στο πέρα και στο δώθε της επιθυμίας,
που σε αλλάζει ακόμα και ΄κει που δεν θα το ήθελες.
Αντικρίζεις το κύμα και βλέπεις το Όραμα.
Κοιτάς στο βάθος και βλέπεις τα τέρατα της θάλασσας,
να ετοιμάζουν τα δόντια και τα νύχια τους,
γνωρίζοντας, σαν από θαύμα,
πως έχεις αποφασίσει να πέσεις στα νερά της,
χάνοντας για πάντα τον ήχο από το γιαλό.
Και μένεις εκεί. Μένεις ακίνητος. Δε σαλεύεις.
Γιατί το σάλεμα της ψυχής, είναι πιο δυνατό από το δικό σου.
Κάθεσαι και βλέπεις, Βλέπεις και δε μιλάς.
Και σαν μιλήσεις λες άλλα και άλλα και άλλα,
για να μη τρομάξεις τα λόγια που κάθονται δίπλα σου.
Χαμογελάς και μένεις. Μένεις και χαμογελάς.
Βγάζοντας όλο το πείσμα σου στους Βοριάδες,
που ζήτησαν να ξεσηκώσουν τις Ζωές
και να τις κάνουν ένα με το Τίποτα.
Και έρχεται στο τέλος η Απουσία,
που μάταια προσπαθεί να θανατώσει το Χαμόγελο.
Λένε χρόνια τώρα οι άνθρωποι, πως ο Ήλιος μόνο καίει,
μα στην δική μου Αλήθεια μπορεί και να παγώνει.
Στέκεται παγωμένος πάνω από την θάλασσα,
για όσους Αιώνες αντέχει η καρδιά σου,
για όσα χρόνια θες να τον βλέπεις ασάλευτο.
Κάθεται ήσυχος και ακίνητος για όσους Αιώνες,
επιθυμούν τα βάθη της θέλησης,
για να θυμίζει τη Στιγμή δίπλα στο Άπειρο,
με μια κούπα καφέ που έπινε Ένας,
μέσα από τον Ήχο που χάνεται για να τον ακούμε
οι Δυό μας.
Και ψάχνεις τη Δύναμη, να κρατήσεις κοντά σου
τα υπέροχα χρώματα του Ήχου,
που μπλέκουν στους Ήχους μιας γνώριμης φωνής.
Πάλη Ζωής και Στιγμή Θανάτου.
Πάλη Θανάτου και Στιγμή Ζωής.
Μέσα σε ένα πρωινό, Ανάσταση!
