Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Αποκάλυψις εις Ήχον Πλάγιον

Πάντα με εκνεύριζαν οι άνθρωποι, που Αρνούνται να δουν τον Εαυτό τους. Θεωρώ ό,τι αρνούνται την Ύπαρξη τους. Τρέμουν στην ιδέα της απογύμνωσης, του κούφιου εγωισμού τους. Διαθέτουν την πλέον θαυμαστή ανασφάλεια και την στολίζουν πίσω από υπερμεγέθεις τίτλους, που δεν έχουν καμία Υπαρξιακή Ουσία. Αυτά τα Άτομα, δεν έχουν θέση δίπλα μου. Τα αρνήθηκα. Επέλεξα την οριστική υπαρκτική διαγραφή τους, από το δικό μου Είναι. Τα αρνήθηκα με πείσμα, πληρώνοντας ακριβά την απόρριψη τους. Τότε κατάλαβα πώς και ποιός, είμαι  Εγώ και ερμήνευσα το Μυστήριο της Ζωής, που μου δόθηκε. Έμαθα να Χαμογελώ στο Κενό μου και να Σιωπώ στην Πληρότητα μου, με Καθαρό και Καινό Τρόπο.
Σε αυτούς αφιερώνεται ο θυμός μου και τα παρακάτω…. αποσπάσματα από ένα πλήρες κείμενο που βρίσκεται στο συρτάρι. Η συνέχεια...
Όταν και αν φανεί η αντοχή να ξεπροβάλλει…. 
(Ξέρω ότι στην μορφή που δίνονται τα αποσπάσματα, είναι δύσκολη η ανάγνωση. Κάντε ένα πρώτο"κλικ" πάνω σε κάθε εικόνα για να απομονωθεί και στην συνέχεια πάνω της, ένα δεύτερο "κλικ" για να ανοίξει περισσότερο...Θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα.)

1 σχόλιο:

  1. "Είδα την ανεπιτήδευτη κίνηση και ερμήνευσα την επιτηδευμένη μανία των ανθρώπων, που έμαθαν να κρατούν το μαχαίρι και το ψωμί όχι για να θυσιάσουν, αλλά για να κεντρίσουν με το ψωμί το πεινασμένο πλάσμα που κάθεται δίπλα τους, ώστε να το σφάξουν με τέχνη, όταν πλησιάσει για να γευτεί τη γλύκα του ψωμιού τους"

    "Πάντα με εκνεύριζαν οι άνθρωποι, που Αρνούνται να δουν τον Εαυτό τους...Τρέμουν στην ιδέα της απογύμνωσης, του κούφιου εγωισμού τους. Διαθέτουν την πλέον θαυμαστή ανασφάλεια και την στολίζουν πίσω από υπερμεγέθεις τίτλους, που δεν έχουν καμία Υπαρξιακή Ουσία".

    Συμφωνώ απόλυτα και με τα δύο μέρη της γραφής, αν μη τι άλλο για εμένα το πρώτο ούτε καν αμφισβητείται και επειδή επέλεξα ένα απόσπασμα που εκφράζει τους καιρούς, ας μην πολιτικοποιηθεί-ας διαβαστεί από όσους διαβαστεί- ως έχει, αγγίζοντας ψυχές.. το εσώτερον, που μας βαραίνει όλους λίγο-πολύ.

    Το δεύτερο μέρος μου βγάζει το μέσα μου, σημαίνει την προσωπική απογύμνωση που σπάνια κανείς έχει τη δύναμη να εξωτερικεύσει-αν και δεν είναι πάντα απαραίτητο, γιατί το σημαντικό είναι να "γδυνόμαστε σε προσωπικό επίπεδο πρώτα". Πόσοι το κάνουμε? Πόσοι το αντέχουμε?

    Θέλω πολλά να πω, και μέχρι ώρας ο λόγος μετά βίας βγαίνει, γιατί αποσυντονίζεται από την επαγγελματική υποχρέωση, όμως θα επανέλθω...με τα πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή